Cykl serigrafii pt. Obrazy sepulkralne odnosi się do estetyki pejzażu przemijania, pamięci, odwołując się do warstwy ikonicznej polskich cmentarzy. Studium kształtu uproszczonych rewersów płyt nagrobnych tworzy zespół zwięzłych, wyrazistych znaków, otwierających odbiorcę na domysły, skojarzenia. To kontynuacja zapoczątkowanych kilka lat temu rozważań na temat widzenia i nie widzenia, zasięgu widoczności, widzenia opartego zarówno na wnikliwym, nierzadko krytycznym spojrzeniu, ale i nie-widzenia, wynikłego z opatrzenia, selekcyjnej uwagi, znieczulenia. W tym wypadku widzialne i zarazem niewidzialne ślady pamięci (non omnis moriar), czyjejś bytności ale i anonimowości w świetle wydarzeń ostatnich miesięcy, rosnącej liczby ofiar pandemii nabierają swoistego ciężaru, same w sobie stając się świadectwem wrażliwości stymulowanej codziennymi informacjami na temat wrosłej w codzienność śmierci.
Wojciech Domagalski